Хведар Дзмітрыевіч Жычка нарадзіўся 20 сакавіка 1927 г. у мястэчку Марс (цяпер в. Гелін) Жлобінскага раёна Гомельскай вобласці ў сялянскай сям’і. Вучыўся ў сярэдняй школе г.п. Стрэшын Жлобінскага раёна Гомельскай вобласці. Шмат чытаў, захапляўся маляваннем, марыў паступіць у Віцебскае мастацкае вучылішча.
Вялікая Айчынная вайна. У лістападзе 1944 г. быў прызваны ў Чырвоную армію. Служыў спачатку ў частках мінскага гарнізона, а з 1946 г. – на Балтыйскім ваенна-марскім флоце радавым матросам, старшыной радыётэхнічнага аддзялення. Быў актыўным ваенкорам газеты «Страж Балтики». Завочна вучыўся ў Калінінградскім электратэхнікуме, наведваў вячэрнюю школу палітасветы. У 1951 г. звольнены ў запас. У тым жа годзе стаў працаваць у рэдакцыі газеты «Чырвоная змена».
З 1953 г. да 1960 г. – загадчык аддзела, літработнік-кансультант газеты «Піянер Беларусі». У 1959 г. завочна скончыў Літаратурны інстытут імя А.М. Горкага ў г. Маскве.
З 1963 г. – рэдактар Дзяржаўнага камітэта СМ БССР па друку.
З 1963 г. да 1965 г. – адказны сакратар рэдакцыі часопіса «Бярозка».
З 1965 г. да 1972 г. – рэдактар, старшы рэдактар, загадчык рэдакцыі выдавецтва «Беларусь». З 1972 г. да 1976 г. – галоўны рэдактар газеты «Літаратура і мастацтва».
З 1976 г. – старшы рэдактар выдавецтва «Мастацкая літаратура».
Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1960 г. Член КПСС з 1969 г.
Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны», Ганаровай граматай і Граматай Вярхоўнага Савета БССР, медалямі. У 1983 г. Чэшскі літаратурны фонд узнагародзіў Х.Дз. Жычку прэміяй імя В. Незвала за пераклады і прапаганду чэшскай паэзіі, Славацкі літаратурны фонд у 1984 г. – Ганаровай граматай і медалём, Чэшскае тэатральнае, літаратурнае, аўдыёвізуальнае агенцтва «DILIA» («Дзілія») у 1986 г. – памятным медалём.
Пісаць вершы Х.Дз. Жычка пачаў падчас службы на флоце.
Выкарыстоўваў псеўданімы: Лук’ян Блёкат, А. Чыж, Ак. Чыж, Акім Чыж, Сулейман-Марыя Лапаць, Васіліса Прахожая, Ягор Светафор, Пракоп фон Цэбар, Яўмен Удавец.
Дэбютаваў вершам у 1947 г. (часопіс «Полымя»).
Аўтар зборнікаў паэзіі «Стой на вахце, сэрца» (1961), «Росныя лілеі» (1965), «Настой» (1968), «Абеліск» (1973), «Абавязак» (1979), «Карэц калодзежнай вады» (вершы і паэмы, 1984), «Абрус» (1985), «Абдымкі сонца» (1988) і паэмы «Партызанскі праспект» (1975); зборнікаў апавяданняў «Паспелі суніцы» (1966), «Букет вяргіняў» (1970), навукова-папулярных нарысаў «Мая вуліца» (1970), «Мы па вуліцы ідзём» (з І. Чыжэўскім, 1973), «Старонкі піянерскай гісторыі» (1975) і інш.
У сааўтарстве з П. Беразняком напісаў кнігі апавяданняў і фельетонаў «Сукенка ў крапінку» (1956) і «Лясныя страхі» (1959). Выдаў зборнік гумарэсак «Спагадлівыя людзі» (1977).
Пераклаў творы чэшскіх, украінскіх, славацкіх, польскіх і інш. аўтараў. У яго перакладзе на беларускую мову выйшлі кнігі Ц.Г. Масэнкі «Казка нашага лесу» (1962), М.Я. Алейніка «Леся» (з В. Крайко, 1967) і «Жылюкі» (1983), Л. Украінкі «Ясная песня» (1971), Б. Ногейла «Паводка» (1977), В. Незвала «Васількі і гарады» (1986).
Выдаў зборнік выбраных паэтычных перакладаў «Вокны ў сад» (1987).
Склаў анталогію сучаснай чэшскай паэзіі «Высокае неба» (1980).
На словы Х.Дз. Жычкі напісалі музыку кампазітары І.І. Кузняцоў, А. Тулышаў.
Памёр Хведар Дзмітрыевіч Жычка 25 ліпеня 2007 г.
На кніжнай паліцы:
 Жычка, Х. Абавязак : вершы / Хведар Жычка. – Мінск : Маст. літ., 1979. – 112 с. У новай кнізе вершаў аўтар раскрывае багаты духоўны свет нашага сучасніка, які знаходзіць высокі сэнс жыцця ў выкананні свайго пачэснага абавязку – аддана служыць народу, мацаваць магутнасць сацыялістычнай Айчыны. Чытача зацікавяць таксама вершы аб подзвігу дзекабрыстаў, паэтычны рэпартаж з паездкі ў братнюю Чэхаславакію. |
 Жычка, Х. Абдымкі сонца : вершы / Хведар Жычка. – Мінск : Маст. літ., 1988. – 158 с.
У кнізе яскрава выражаны характэрныя рысы нашага часу: імкненне да перабудовы ўсіх сфер нашага жыцця, вера ў перамогу праўды і розуму. Знешне спакойныя вершы зборніка хвалююць шчырасцю пачуцця, арыгінальнасцю думкі. |
 Жычка, Х. Дзе растуць бяссмертнікі : аповесці / Хведар Жычка. – Мінск : Маст. літ, 1977. – 480 с.
Гэта кніга – пра піянераў і школьнікаў розных пакаленняў, іх клопаты і трывогі, радасці і засмучэнні, поспехі і няўдачы. Піянерам трыццатых гадоў якія ў суровыя дні Вялікай Айчыннай вайны змагаліся супраць фашысцкіх захопнікаў, прысвечаны аповесці «Зброю бяруць сыны», «Не кажыце маме…», і «Апошняя старонка». Аб тым, як юныя ленінцы свята берагуць памяць аб героях, расказвае аповесць «Дзе растуць бяссмернікі». |
 Жычка, Х. Косць твая і плоць твая: аповець / Хведар Жычка. – Мінск : Мастацкая літаратура, 2014. – 191 с.
Аповесць вызначаецца філасофска-касмічным стаўленнем да быцця чалавека. Складаныя маральна-этычныя праблемы, якія закранаюць жыццё людзей у вайну і наступныя дзесяцігоддзі, вымушаюць памятаць і пра сітуацыю выбараў, якая бывае ў жыцці кожнага чалавека, і пра лёсавую цяжкасць, а часам і вусцішнасць гэтага выбару. |
 Жычка, Х. Карэц калодзежнай вады : вершы і паэмы / Хведар Жычка. – Мінск : Маст. літ., 1983. – 238 с., іл.
Кнігу склалі лепшыя творы паэта з раней выдадзеных зборнікаў «Стой на вахце, сэрца», «Росныя лілеі», «Настрой», «Абеліск», «Партызанскі праспект» і «Абавязак». Аўтар апявае любоў да роднай зямлі, стварае паэтычны вобраз нашага сучасніка – чалавека высокага грамадзянскага абавязку. |
 Жычка, Х. Мая вуліца / Хведар Жычка. – Мінск : Беларусь, 1970. – 104 с., іл.
Кніга расказвае аб гісторыі вуліц, развіцці гарадскога транспарту, знаёміць з асноўнымі правіламі вулічнага руху, язды на веласіпедзе, пасадкі ў трамвай, тралейбус і аўтобус. |
 Жычка, Х. Партызанскі праспект : паэма / Хведар Жычка. – Мінск : Маст. літ., 1975. – 64 с.
Герой паэмы «Партызанскі праспект» — малады трактарабудаўнік, учарашні выпускнік сярэдняй школы. У рабочым калектыве зборачнага цэха трактарнага завода фарміруецца яго характар. Тут ён спазнае радасць стваральнай працы, цану дружбы і сяброўскай падтрымкі, тут нараджаецца яго першае каханне. |